Side 19-27
MEG SJØLV
Eg skrumpar inn, eg fell ifrå,
og det eg vil, er det eg må:
Sjå Den norske løva,
gå inn gjennom porten,
finne meg sjølv der.
Eg tenkjer og trur:
mennesket er ikkje berre ei gåte.
Og fell eg ifrå,
må andre sjå.
Vi treng framtidsvoner
å leve på.
DRAUM
Då eg sovna inn i kvelden
og draumen reiv meg med –
såg eg guten min i farten,
høyrde fossen
og vakna.
Han kom inn døra.
Draumen kjem og fer.
Guten hadde gått over myr,
heim til farsgarden.
Her var vår med grøne vollar
og sola spegla seg.
VEGEN
Vegen er bratt, fjellet er steilt.
Himmelstigen er draumen.
Og syner kjem frå fjerne land.
Alt er eit under. Kvinne og mann
leikar som born i skogen.
Og vegen stig mot det vakre nord.
Borna syng i englekor,
og presten les fastebøner.
Side 20
EPLETREET
Heime har vi epletre, mange epletre.
Ser du dei i rad og rekkje,
så er det lett å telje.
Epletreet ved huset. Bestemor sitt epletre
vart råka av lynet ei natt,
og trestammen vart splintra i to,
men epletreet har vokse saman nå
og ber god avling
annakvart år.
Det er søte eple,
og mange andre sortar eple.
Far er ein podemeister.
Kan du sjå treet frå vegen?
Ser du eit gamalt tre?
Men epletreet skal stå.
Epletreet er eit minnetre
frå den gong bestemor levde.
Ho planta treet, eit lite frø.
UNDER EIT PLOMMETRE
Så mange tankar som fer forbi.
Eg skriv dei ned,
og legg dikt på dikt i eit perleskrin,
og søkk det i myra.
Om hundre år er plommetreet borte,
men dikta mine – i myra
skal nokon få sjå ein dag,
og undre seg.
Side 21
EIN GILD DAG
At eg skulle sjå deg,
og du meg,
det gjorde meg glad.
Om vegen til ditt hus
var bratt å gå,
eg gjekk kvar dag
eg kunne kome i frå.
Vi hadde ein hest,
fem kyr og gris.
Om sommaren gjekk vi
og plukka bær.
Eg møtte deg,
og alt gjekk så lett.
Eg ser deg i alt.
Du er den eg vil ha.
JESUS GRET
Lasarus døydde. Jesus gret.
Han græt når du ikkje kan fylgje hans bud.
Jesus si hand er ei hjelpande hand.
Han trøyster og lækjer di sjel,
han gjev styrkje til deg,
du som roper hans namn.
Jesus elskar deg.
Han reiser deg opp or grava,
han gjev deg si hand.
Jesus opnar si dør til himmelen.
Han skriv ditt namn,
og han ropar deg ut or mørkret.
Du er i hans famn.
Jesus elskar deg.
Side 22
GRØNE MARKER
Grøne marker tidleg,
før snøen har gått or fjell.
Grøne marker i menneskedjupet,
ein grøn kveld.
Ungdom, så grøne som marka,
ungdom med blad og blom.
Grøne marker for alle
som gjev styrke og mot.
Grøne marker for dyra.
Grøn er din barndoms dal.
Grøne marker for livet
som gjev oss sitt kvad.
SAMLING OM SONG
Dei samlast, dei song
dei unge. Eg var ei kvardagssjel.
Kvar kunne mitt hjarta brunne
sterkare enn her?
Samling om song og tonar,
samling om liv og latter.
Kven gav den fagre dalen,
kven gav dei fagre skattar?
Nokon fekk sjå seg sjølv,
andre fann nokon å lyfte.
Alle fekk bør å bere,
alle fekk røyne sin styrke.
Dei unge i dag, dei unge
med song i sitt hjarta og livet,
dei unge som eig ei framtid.
Gjev sola måtte skine.
Side 23
MOR
Så mykje du gjorde og gjer,
utan klage.
Så stor glede du eig i borna.
Så fine draumar for oss
at gleda di var å gi,
gi kjærleik og varme.
Å SJÅ INN I FRAMTIDA
Å sjå inn i oss sjølve,
det er framtida vår.
Å sjå kven vi er
kan gje opne sår.
Vi toler ikkje svaret,
det kjem som ei mare.
Å sjå inn i framtida
er å sjå inn i ljoset.
Ingen kan gjere det
utan å verte blind.
Vi sjølve er framtida,
og svaret, at vi er til.
I KVELD
I kveld er eg einsam, i kveld er eg ikkje glad
Eg går med eit svik i hjarta.
Eg hugsar kvart ord eg sa – og ho sa.
Det er kveld, og eg er aleine i verda,
i ein skog, på eit fjell.
Her står eg, og ho som eg ville eige, gjekk heim
I kveld kan alle få meg. Eg er til sals i kveld
Hjarta er uroleg. Eg pinest å gå slik.
Eg skal vekse og verte ei borg.
I kveld skal eg gå inn i borga, legge meg ned
og kvile. Eg skal vakne under open sol
og draumen skal fange meg – i kveld.
Side 24
EG LEVER
Dette er meg, sjølve meg.
Mitt hovudplagg er teke av.
Eg står ved elva Eufrat og græt,
eg står ved ei open grav.
Eg lever, eg lever som ein Abraham
som tok sin hyrdingstav og gjekk
der Herren synte veg.
Eg lever mitt eige liv, eg ser
meg sjølv gå bort ein dag.
Eit slott står att,
og kven skal arve det?
Eg lever, du, eg lever sjølv
om livet er så tynt som tråd.
Gud skapte oss. Gud skapte med sitt ord
og gav oss augo til å sjå.
FERIEDRAUMEN
Å ha det fritt og flott som byfolk har,
å gå i gatestøv ein dag
og finne parken, med ein benk,
og blomar tett ved sida mi.
Eg orkar ikkje tenkje på eksamen nå,
eg orkar ikkje bere så mykje bøker
på min veg. Ei bør er nok.
Tida krev. Eg spør meg fram til ven, til ven,
og går i vind og klagar ikkje. Eg er fri
og tenkjer fritt, men spør:
kvar skal eg finne venen min
i landet mitt og ditt?
Side 25
I DRAUMEN
Ein sommarkveld med vindauget ope.
På bordet ligg eit ark, eit brev.
Eg skulle skrive for lenge sidan.
Det er ein draum eg ser.
Ho skreiv til meg, ei hjartegod jente.
Eg sit i rommet og tenkjer.
Det bankar på,
og nye augo kjem på vegen.
Og livet blømer fritt. Eg pyntar huset,
og dreg til deg i draumen.
Ei fager kveldssol smiler i rommet.
Du er det vakraste eg veit.
Du er vårsol, lengt,
god som gull,
eit hjarta med heilag fred.
I JESU NAMN
Vi blundar inn i Jesu namn.
Vi vaknar med Frelsaren om bord.
Vi går vår veg ei lita stund,
så møtest vi,
så ser vi alt hos Gud.
Han gav oss ljos, han gav
si eiga sjel for oss.
Hans kjærleik er vår trøyst,
og vegen går om Golgata.
Han gav seg sjølv
for oss.
Side 26
NÅ ER EG FRI
Nå er eg fri frå skulen, nå
kan eg leva fritt,
nå kan eg setja eigne krav
og krevje fridom for vår bror.
Nå kan eg synge fritt min song
og gå igjennom eld og vatn
og finne sjølv det inste
i mennesket, i natta.
Nå er eg fri.
TIDA GÅR
Snart er vi gamle folk. Eg eldest, eg.
Den elsk eg gav, den elsk eg fekk
var vigd til deg.
Den tid som krev vårt rekneskap,
er Herren sjølv, min Gud.
Gi alle må få leve trygt, i fred og tru,
og kjenne deg, som er vår rette far,
mens tida går i veg på hjul,
til vinning eller tap.
VERDA
Verda er ein blomehage.
Kor mange menneske er blomar?
Sjølv er eg konge, ein fuglekonge
som fyk over alle land.
Ei ånd trivst best i fugleverda.
Her er fred mellom alle.
I april, når blomane sprett
skal eg så frø på marka.
Sidan skal eg døy, men leve
i himmelriksverda med Gud.
Trøyste dei små, og lære vegen,
og Herrens heilage bud.
Side 27
NATT
Med sol i hav, med folk på dekk,
med fisk i garn, og fugl som skrik,
er landet som eit eventyr.
Og månen kjem med gull og sølv,
og fisken vaker til min song:
Eg elskar deg.
Snart er det jul, snart blæs det opp,
og alle halar siste fangst,
og alle får eit farleg strev
å finne land.
Regnet kjem, og regnet ristar
hus og heim.
Vi elskar våre born, vi elskar
dei som elskar oss.
Og dagen går og natta kjem,
og draumen tek oss med.
Ei lydlaus kjerre svingar inn.
Vi er i natta, du og eg,
i eventyret.
HELSING
Helsing til alle ved fjorden:
Jesus går kringom i dag.
Han er sigerherren,
han fører deg fram
til fridom og fred.
Og der får du alltid sjå
herlegdomen, livet i all si prakt.
Slik Gud skapte verda,
slik vil han det skal vera:
utan synd, utan død,
utan naud og last.